Renowacja zabytkowych kościołów w gm. Fałków - Fundusze z Polskiego Ładu - Organizacja prac konserwatorskich - Kościół pw. Najświętszej Marii Panny - Kościół św. Trójcy - Cmentarz wojenny - Historia miasta Fałków - Wartościowe elementy kościoła - Nowa świątynia - Ołtarz rokokowy i późnorenesansowe p

Gmina Fałków pozyskała pieniądze na przeprowadzenie prac konserwatorskich i zabezpieczenie kościołów w Fałkowie i Czermnie, oraz cmentarza wojennego z czasów I wojny światowej. Na te zadania samorząd otrzymał 1 milion 47 tysięcy złotych. Z własnego budżetu gmina będzie musiała dołożyć tylko dwa procent wartości zadań. Natomiast pozostała kwota jest dofinansowaniem z Polskiego Ładu.

 Urząd Gminy w Fałkowie poinformował, że z Polskiego Ładu pozyskał fundusze na renowację elementów infrastruktury zabytków sakralnych. Obecny kościół pw. Najświętszej Marii Panny w Czermnie jest z fundacji dziedzica Stanisława Jakubowskiego i jego rodziny. Kościół jest orientowany, murowany z kamienia, tynkowany, jednonawowy. W ostatnich latach świątynia została poddana pracom konserwatorskim staraniem ks. Jerzego Rozmysłowskiego.

Na początek należy wyremontować zabytkowe organy oraz poddać renowacji wieżę kościoła. Ponadto wyremontować mauzoleum rodziny Jakubowskich, które znajduje się na cmentarzu tego kościoła. To Jakubowscy, byli właścicielami tych dóbr i wspomogli jego budowę w latach 1878–1881 staraniem ks. Jana Kosińskiego. I zostali pochowani w grobowcu jaki wybudowano na wschodniej części cmentarza kościelnego. 

Henryk Konieczny, wójt gminy Fałków utrzymuje, że kolejnym obiektem, o który zadba gmina Fałków jest kościół pw. św. Trójcy w Fałkowie. Na generalny remonty czeka mur okalający cmentarz kościelny z klasycystycznym nagrobkiem Jakuba Ścibor Kotlowskiego z 1831 roku. Na remont czekają schody główne, które z placu przykościelnego prowadzą do wejścia do świątyni.

 Ważnym elementem prac jest odnowienie zabytkowego cmentarza wojennego z okresu I wojny światowej, który oddzielony jest murem od cmentarza parafialnego i znajduje się tuż za zabudowaniami gospodarskimi jednego z mieszkańców Fałkowa.

Przechodząc przez bramę wschodnią cmentarza i kierując się na zachód dochodzi się przez małe przejście w murze na ów wojenny cmentarz. Groby są umieszczone tarasowo,  na różnej wysokości. Pochowani są tam żołnierze różnych narodowości i wyznania - prawosławni, wyznania mojżeszowego, ewangelicko-ugsburskiego, rzymscy katolicy. Znajdują się na nim zarówno pojedyncze mogiły poległych z ich nazwiskami jak i bezimienne groby zbiorowe. Cmentarz zajmuje obszar ok. 250 metrów kwadratowych.

Tarasowy układ wyodrębnia przynależność armijną. Pochowani są tu żołnierze różnych narodowości i wyznania, których grzebano w latach wojny, od 1914 do 1918 roku. Wśród żołnierzy znaleźć można wielu Polaków, którzy zostali przymusowo wcieleni do obcych wojsk. Niekiedy obok siebie leżą Węgrzy, Niemcy, Rosjanie, Polacy, Austriacy i ludzie innych nacji, których cesarze nakazami, rozkazami, ukazami wcielali do swoich wojsk. Wiele grobów z tamtego okresu, z roku na rok, ulega postępującej destrukcji. Ich renowacja jest jedyną drogą do zachowania choć części nazwisk w historycznej pamięci. Nazwisk żołnierzy poległych z dala od domów i swych rodzin, które często po dziś dzień nie są w stanie określić miejsca pochówku. A wobec śmierci wszyscy są równi, niezależnie od noszonego munduru...

W historycznym dla Fałkowa roku 1340 w dniu 6 grudnia, za sprawą ówczesnych właścicieli dóbr fałkowskich Piotra i Jakuba Szyrzyków, król Kazimierz Wielki przemianował wieś Fałków w miasto na prawie magdeburskim. Król Zygmunt I Stary 13 kwietnia 1532 roku potwierdził dotychczasowe prawa miejskie. Miasto Fałków zgodnie z wymogami posiadało prostokątny rynek od którego prostopadle odchodziły zachowane do dziś ulice. Do dziś na wschodniej stronie rynku stoi kościół. Poprzednia świątynia, która stała w tym samym miejscu, wiele ucierpiała podczas działań I wojny światowej. Za zniszczonym kościołem grzebano poległych. Później powstał cmentarz wojenny, obok parafialnego.

Wielkiego dzieła dokonali Aneta Ambroziak i Konrad Mucha - odnaleźli, odcyfrowali i zapisali nazwiska, przynależność armijną, narodowość itp., 76 żołnierzy pogrzebanych na cmentarzu wojennym w Fałkowie. Podczas prac renowacyjnych być może należałoby je wypisać na odrębnej tablicy, bowiem krzyże jakie w tamtym czasie wykonano poszczególnym poległym żołnierzom i cywilom tracą wartość. Żeliwo jest odporne na warunki atmosferyczne, ale bez konserwacji jednak niszczje. Zacierają się litery nazwisk, stopni wojskowych, narodowości. Podobne działania konserwatorskie wykonano na krzyżach nagrobnych z żeliwa, jakie stoją na zbiorowej mogile żołnierzy I wojny światowej, na cmentarzu parafialnym w Końskich. Każdy z krzyży czyszczono mechanicznie i chyba nawet chemicznie. Następnie malowano. Wyglądają jakby były nowe, wyjęte z formy odlewniczej.

Stary kościół nadszarpnięty wybuchami pocisków, w wielkiej części zrujnowany został rozebrany do fundamentów. Na tym miejscu stanęła nowa świątynia, wzniesiona w latach 1920-1948 według projektu O. Sosnowskiego na miejscu starszej świątyni. Świątynia o unikalnej architekturze góruje nad placem kościelnym, nad Fałkowem. Do cennych elementów wyposażenia należy ołtarz główny rokokowy, z drugiej połowy XVIII wieku z płaskorzeźbą wniebowzięcia Matki Boskiej z Dzieciątkiem, w srebrnej sukience. Do szczególnie cennych przedmiotów przechowywanych w kościele należy późnorenesansowy kielich z pierwszego ćwierćwiecza XVII wieku, fundacji Maurycego Frederyka z Jędrzejowa, proboszcza fałkowskiego oraz 3 ornaty z fragmentami haftów z XVII i XIII wieku - obiekt w ewidencji. By to piękno świątyni nie doznało uszczerbku, i nie było oszpecone, mur zostanie generalnie wyremontowany.