ROGÓW. Padli za wolność. Śmierć zabrała młode życie. Społeczeństwo pamięta o bohaterskich czynach żołnierzy Armii Krajowej

W nocy z 6 na 7 listopada 1943 roku, na przedpolu Rogowa, poległ kapral Tadeusz Jencz, ps. „Allan”, „Ksiądz” - dowódca 3. plutonu koneckiego II Zgrupowania Partyzanckiego Armii Krajowej „Ponury”. Kapral Tadeusz Jencz został pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Wojennego Virtuti Militari (V klasy).

Uroczystość odbyła się przy pamiątkowym kamieniu z krzyżem dedukowanemu kpr. Tadeuszowi Jenczowi.

Głaz jako pomnik został postawiony przez Andrzeja Kosmę, któremu na różne sposoby pomagał Janusz Skalski „Lin”, żołnierz od „Ponurego”. Ten duet zbudował, upamiętnił wiele miejsc bohaterskich czynów żołnierzy Armii Krajowej. Pomnik Allana stał przed dawnym kościołem w Rogowie. Potem, gdy kościół został wybudowany od podstaw, na plac przywędrował pomnik kpr. Tadeusza Jencza - „Allana”, „Księdza”.

Ksiądz Kazimierz Granowicz, proboszcz parafii św. Wojciecha w Rogowie, zainicjował modlitwę za wszystkich poległych żołnierzy leśnych. Zgromadzeni dołączyli do modlitwy. Po jej zakończeniu pod pomnikiem złożono kwiaty i zapalono światła pamięci, co podkreśla credo zapisane na tablicy: „bo padliśmy za wolność, aby była prawem...”.

Inicjatorem spotkania był Zespół Placówek Oświatowych w Rogowie. Historię Jencza przypomniała nauczycielka Kamila Bobińska. O jego działalności opowiadał też nauczyciel Robert Walczyk. O tej postaci mówili przedstawiciele koneckiego koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej - Grzegorz Włodarczyk i Marek Kozerawski.

Żołnierz Tadeusz Jencz urodził się 2 stycznia 1924 r. w Łodzi. Do Końskich z rodziną trafił w 1939 roku. Do konspiracji trafił w czerwcu 1942 r. Przyjął pseudonim „Ksiądz”. Został przydzielony do 201 plutonu w Końskich. 26 grudnia 1942 r., razem z Zygmuntem Wyrwiczem - „Cumulus”, wykonał wyrok na agencie gestapo - Maksymilianie Szymańskim „Relampago”.

19 sierpnia 1943 r. oddział „Allana” wszedł w skład II Zgrupowania Zgrupowań Partyzanckich „Ponury” jako 3 pluton „konecki”. W pierwszych dniach listopada 1943 r. na rozkaz Jana Piwnika „Ponurego” żołnierze z Końskich zostali zwolnieni na zimę do domów.

Nadchodziła rocznica wybuchu Wielkiej Rewolucji Październikowej. 7 listopada 1943 r. Niemcy wysłali wzmocnione patrole do Rogowa, wsi znanej jako „czerwona”. Wieczorem 7 listopada podkomendni „Allana” dotarli w okolicę Rogowa. Dziś jest ciepło, śnieg nie pada, a wtedy wiatr zacinał śniegiem, uniemożliwiał obserwację. Wchodząc do wsi partyzanci nie zachowali ostrożności. Natknęli się na Niemców. Wpadli w karabinowy, krzyżowy ogień wroga.

Cezary Chlebowski w książce „Cztery z tysiąca” pisał o tym wydarzeniu: - W ramach akcji prowiantowej oddział „Allana” 7 listopada przechodził przez Rogów tuż pod Końskimi. (...) Uszczuplony chorobami i urlopami do piętnastu ludzi pluton „Allana” szedł wśród zacinającego śniegu. W szpicy byli miejscowi chłopcy ze Starego Młyna - „Paweł” - Lucjan Kotulski i „Wrzos” - Mieczysław Zasada. I kiedy doszli do kapliczki, dostali ogień prosto w twarz. Na szczęście niecelny. Szpica zaczęła się szybko wycofywać. (...) Z jednej serii dostali obaj - „Allan” koło serca i „Tryb” Roman Świtakowski, któremu pociski przestrzeliły obie dłonie trzymające karabin. „Allan” zdążył krzyknąć: - Ratujcie mnie, jestem ranny. Jego krzyk wywołał konsternację, przerażenie. Po chwili biegnący nadal „Allan” wykrzyknął: - Zostawcie mnie, umieram. Poległ na polu walki Tadek Jencz, drugi po „Wacku” - Kazimierzu Chojniarzu, młody dowódca dywersji koneckiej i oddziału „Robota”.

Tadeusz Jencz pochowany został w leśnej mogile. W 1945 r. został ekshumowany i pochowany na kwaterze partyzanckiej cmentarza w Końskich. Po kilkunastu latach został ponownie ekshumowany i przeniesiony na cmentarz stary w Łodzi.