KOŃSKIE. Sala teatralna KCK wypełniona do ostatniego miejsca, czyli... morderstwo nad brzegiem Gopła [ZDJĘCIA]

Na scenie Koneckiego Centrum Kultury, Grupa Teatralna „Zielona Gęś” przedstawiła spektakl „Tajemnice Gopła”. Tajemnice powstały na kanwie dramatu „Balladyna” Juliusza Słowackiego. Po spektaklu prezentowanym uczniom koneckich szkół, zespół aktorski i realizatorski otrzymali burzę oklasków na stojąco.

Sala teatralna KCK wypełniona do ostatniego miejsca. Miejsca zajęli uczniowie koneckich szkół. Gasną światła, rozlega się gong zapowiadający spektakl. Szemrząc podnosi się kurtyna.

Na ławeczce ustawionej na scenie siedzą białe postaci. Za nimi umowny las, a potem w oddali pejzaż jeziora Gopło. Po prawej stronie stoi chata, w której mieszkają Alina, Balladyna i ich matka. Przechodzą ludzie, pojawia się Kirkor.

W takim anturażu rozgrywa się „Tajemnica Gopła”, jeziora, które każdego roku pochłania, albo staje się przyczyną śmierci jednej osoby. I ten element doskonale wyeksponowała scenarzystka, reżyserka, choreografka, twórczyni opracowania muzycznego, „Tajemnicy Gopła”, Joanna Zaremba. Dodając scenografię z detalami zaprojektowaną i wykonaną przez Monikę Żakowicz i zespół aktorski, powstał momentami mroczny, spektakl. Kapryśny i potężny.

Siłę przekazu wzmacnia muzyka mocna, przerażająca, stosowna do chwili. A w innych momentach słychać ludowe kapele. Z nutami bardzo podobnymi do współczesnych melodii z opoczyńskiego, czy mazowieckiego. Kmiecie tańczą. Daleko to od Gopła, Goplany, ale podczas dostosowania tamtych okresów, do teraźniejszych przekazów bardzo pasuje i podnosi wyraz przekazu.

Goplana to eteryczna postać, wynurzająca się z mglistych wód, o srebrzystych włosach, bladoniebieskiej skórze i hipnotyzującym spojrzeniu. I tak właśnie jest ucharakteryzowana aktorka (Jolanta Rydzewska) odtwarzająca Goplanę. Jej obecność w jeziorze budzi respekt. Według legend może nagradzać lub karać, a woda wokół niej zdaje się żyć własnym życiem. Symbolizuje tajemnicę, naturę i ulotność ludzkich losów, na zawsze związana z magicznym krajobrazem Gopła. Łączy w sobie cechy baśniowej królowej i tragicznej kochanki, a jej działania mają kluczowy wpływ na rozwój fabuły „Balladyny”.

Na scenie przemykają ulotne postaci, duchy i duszki. Między nimi jawią się złe i dobre myśli, jakie nawiedzają ludzi. Ot, prezentujący skłonności do zła pijany chłop Grabiec, któremu wciąż mało i mało gorzałki szuka karczmy. Duszki zapobiegają nieszczęściu, usypiają go, na ławce. Odpoczywa aż wytrzeźwieje. Czary zmieniają go w wierzbę, drzewo stojące nad brzegiem jeziora.

Niemniej poszukuje go Goplana. To istota magiczna wpływa na losy bohaterów, zakochując się w śmiertelniku i kieruje wydarzeniami, które doprowadzają do zbrodni i kary. Goplana to jedna z najbardziej intrygujących postaci o charakterze baśniowym, będąca królową jeziora Gopło, która odgrywa kluczową rolę to postać fantastyczna, królowa jeziora Gopło, która zakochuje się w śmiertelniku, Grabcu. Ze sceny emanuje jej miłość do niego staje się przyczyną wielu dramatycznych wydarzeń w utworze. Jak wiadomo, ostoja Gopła obejmuje obszar, na którym zachowało się wiele cennych zabytków z czasów istnienia organizacji plemiennej Goplan oraz z okresu sztuki romańskie. Goplana to legendarna władczyni jeziora Gopło tajemnicza i potężna nimfa lub duch wodny, która zamieszkuje podwodne pałace.

W ludowych podaniach Goplana mogła nagradzać lub karać ludzi, a jej obecność nad jeziorem wzbudzała respekt i symbolizowała tajemnicę, naturę. Jej działania pokazują, jak łatwo człowiek może zostać uwikłany w sieć wydarzeń, kierowanych przez siły wyższe. Goplana zakochuje się w Grabcu, co staje się katalizatorem wydarzeń. Wpływa na losy innych bohaterów, kierując ich działania w sposób motywowany pragnieniem odwzajemnionej miłości. Wpływa na życie ludzkie, nagradzając lub karząc, co czyni ją symbolem tajemniczej siły natury.

Balladyna widzi, że do ich domu zmierza Pan. Później wiadomo, że to Kirkor, o którego względy będzie walczyć z Aliną. Do utraty życia. W rywalizacji, która z nich uzbiera więcej malin, ta poślubi Kirkora. Balladyną rządzą duchy i nimfy Gopła. Zbija Alinę, ale na czole zostaje jej krwawy ślad, który niczym nie daje się zmyć, zetrzeć. Naznaczona jest śmiercią. To odniesienie do współczesności doskonale podkreśla, że zło jest wszędzie i zawsze. Na scenie duchy, strzygi zajmują się ciałem Aliny. Mroczna scena radykalnie, działa na widownią, która czeka na powrót dobroci. Bo to właśnie jest czymś ważnym. Tego chcemy, pragniemy, poszukujemy i oczekujemy, że wreszcie się stanie cud.

Grupa Teatralna „Zielona Gęś” tworzy w Koneckim Centrum Kultury. Zrzesza młodzież z Końskich, Sierosławic, Opoczna, Drzewicy, tudzież szkół podstawowych i średnich Końskich, jak I i II LO. Bo tam również działają grupy teatralne. Młodzi ludzie znakomicie współpracują. Kieruje nimi Joanna Zaremba, która jest zaczadzona teatrem. Potrafi w zespole wzbudzić chęć i miłość do literatury, co we współczesnym świecie wcale nie jest takie proste. Nawet gdy zespół pracuje nad fragmentami, jak w tym przypadku „Balladyny”, ciekawość zmusza ich do zapoznania się z utworem w wersji, jaką napisał Juliusz Słowacki. Wszyscy robią wszystko, jak choćby elementy scenografii, których koncepcję wymyśliła znakomita Monika Żakowicz. To wszystko ze sobą gra!

Po zakończeniu spektaklu zgromadzona na widowni młodzież koneckich szkół rzęsistymi brawami na stojąco nagrodziła zespół aktorski i realizatorów. A przez cały spektakl na widowni nikt nawet nie kichnął. Młodzi ludzie chłonęli prezentowane treści Tajemnicy Gopła.

Jagna Kij, Jolanta Rydzewska, Zuzanna Szteleblak, Jolanta Luzeńczyk, Henryk Kosierkiewicz, Aldona Karaś, Antonina Chwaścińska, Hanna Wiktorowicz, Jakub Gad, Jadwiga Hubka, Jan Byczek, Iga Picheta, Maria Papińska, Krzysztof Maligłówka, Marta Jędrasik, Julia Kamizela, Zofia Sarwa, Julia Basiak, Nicole Ślusarczyk, Maja Milcarz.

Realizatorzy:

Reżyseria, scenariusz, muzyka, choreografia - Joanna Zaremba.

Scenografia - Monika Żakowicz.

Realizacja techniczna - instruktorzy artystyczni KCK.